OYUNLAR
Anlayamayacağım.Yabancı geldim dünyaya ve öyle görünüyor ki, yine
yabancı gideceğim.
Ne iki
yüzlülüğü anlayacağım ,ne de kandırmacaları.Ne oyunları anlaya_
cağım ne de insanların birbirine kurdukları o tuzakları.
Hala alışamadım
gördüklerime.Hala sindiremiyorum içime olanları.İnsan
olmak ayrıcalıktır bu evrende ama , nedense ya anlaşılmıyor bu ya da anlamak
pek
umursanılmıyor.
Nerede hata
yaptık?İçimizle bile buluşamadık?Paylaşamadık.
Uzanan elleri geri çevirdik durmadan.Biz de uzatmadık.Şimdi geçmiş bir
kartal
kanadının üstünde yuvalanırken ,kendimizi bile bile av yaptık.
İnsani değerlerden
söz edildiğinde durup bakıyorum sadece.Bir türkü gibi
söyleniyor şimdilerde.Aç nefesler
göz olmuş da dönmüş, her biri bir yerde.Uçsuz
bucaksız ovalar çöle dönmüş.Çiçek yok yeşillerde.
Enselere çıbanlar
dolmuş,herkesin başı yerlerde.Maviyi de
gören yok artık.
O onurlu insanı arayacak yeni bir Diogen gerek tarihe.
Umudu arar oldum göklerimde.Umudu bekler oldum .Günü yakala
maktan söz eder birileri durmadan.Günüm
çığlık çığlık uçuşuyor her
yerde.Ne
gören var artık, ne duyan bu kez
de.
Serap Demirağ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder